Van 1920 tot 1933 gold in Amerika een verbod op de productie en de verkoop van alcohol. De bedoeling was, dat deze (18e) grondwetswijziging alcoholisme zou uitbannen. Het was het begin van de Roaring Twenties. Naleving van het verbod was nauwelijks te handhaven en de politie leverde gevechten met smokkelbenden waarbij aan beide zijden behoorlijk veel slachtoffers vielen. Pas in 1932 werd de “prohibition” als mislukking met enorme sociale en economische gevolgen erkend. De grondwetswijziging werd herroepen.

Niet de Armoede, zoals Tacitus het leerde, maar de overheid is nu onbedoeld de “Moeder van de Criminaliteit”
De “prohibition” is een goed voorbeeld van het criminalisering door de soms zelfs goedbedoelende overheid via het uitvaardigen van elementaire vrijheidsbeperkende verboden. In Zuid Afrika werd in 2020 als onderdeel van de eerste lockdown ook een algehele drooglegging verordonneert. Omdat “wie drinkt minder zorgvuldig is met het in acht nemen van social distancing“. Ook mochten er wekenlang geen sigaretten meer verkocht worden. Natuurlijk leidde dit tot “illegaal gedrag“, en vervolgens tot arrestaties en boetes. Op een sluipende wijze is in Nederland hetzelfde gaande met de sluiting van de Horeca en het instellen van de avondklok, waarmee “feestjes” worden gecriminaliseerd. De perversiteit valt helemaal af te lezen aan het beroepsverbod op prostitutie (men spreekt over een “contactberoep“). Sex en drugs en rock ‘n roll zijn ver-bo-den! De verbieders zijn de moderne priesters van de nieuwe staatsreligie. Bestuurskunde is de naam van hun theologische faculteit, de nieuwe God heet Overheid en ze hebben ook een heuse ordedienst, genaamd BOA (wurgslang). En iedereen wordt gedwongen die religie aan te hangen en de helft van je inkomen af te staan aan “their common good“.

Drugs en groentesap
Als je tegenwoordig spreekt over drugs dan heb je het niet meer over alcohol en tabak, maar over een categorie genotsmiddelen, die via een grijze of zwarte markt verhandeld wordt. Tax-free zogezegd. Het huidige “drugsbeleid” wordt bepaald door schoorvoetende stapjes naar “legalisering“. Deze stapjes dragen vooral kenmerken van controle, van beperkingen, van toezicht en van belastingheffing. Van begrip voor elementaire keuzevrijheid is niks terug te vinden. Van enig begrip voor het nuttigen van genotmiddelen is nog minder te bespeuren. Voor de zedenprekers geldt: bij genot hoort straf. “Democratisch” besloten door de heren (en dames) van de deugcoalities.
Waar was eigenlijk het medelijden met de verslaafde “junkies” die met scharreldiefstal hun verslaving bekostigden, onze autoradio’ stalen en op straat aan een overdosis stierven? Er was weinig begrip of medelijden. Slechts angst: het zou je dochter maar wezen. Er werd onmachtig geroepen naar Law and order, harder optreden, schoonvegen, deporteren, naar heropvoedingskampen; de “junk” werd aan de overheid gedelegeerd. Die ging er niet altijd bepaald liefdevol mee om. Weet je het nog? Er waren verdomd weinig Barmhartige Samaritanen in die tijd – we spreken over de jaren 80 en 90 van de inmiddels, vorige eeuw. En nu zitten we opgescheept met een overheid aan wie we veel te veel gedelegeerd hebben en worden we door ons eigen schepsel illiquidegemaakt.

De huidige “gedoogpolitiek” komt niet voort uit oprecht medelijden met mensen die langdurig psychisch ziek zijn of chronische pijnen lijden. Misschien was het de erkenning dat tegen het appeal van Maria Huana en haar vriendinnen geen kruid gewassen is. Een van die vriendinnen bijvoorbeeld: Absinth, de groene fee, was tussen 1915 en 1998 in de meeste Europese staten verboden. Op grond van onbewezen aannamen in het begin van de 20e eeuw dat Absinth schade aan de gezondheid veroorzaakte. Later bleek dat de geconstateerde gezondheidsschade veeleer veroorzaakt werd door slechte alcoholkwaliteit en zeker niet door de gebruikte (natuurlijke) kruiden. Sommige cannabis- en opiumprodukten gaan nu door eenzelfde proces van Erkenntnis, waardoor een totaal verbod onhoudbaar wordt. Maar we zien dat de overheid toch controle wil houden. En daar moeten we ons tegen verzetten.

Want waarom wordt het kweken van en de handel in Cannabis nog steeds niet voor de volle 100% vrijgegeven? We kunnen één rationele oorzaak ontdekken: de overheid wil die lukratieve handel niet aan haar pecuniaire en fiscale toezicht voorbij laten gaan. Boze tongen beweren dat met een verbod nog veel meer geld uit de samenleving te persen valt. Miljarden voor “criminaliteitsbestrijding“, welteverstaan. Frits Bolkestein, Els Borst en hoogleraar strafrecht Theo de Roos stelden al in 2010 in een spraakmakend artikel in de NRC “Red het land, sta drugs toe” dat de opheffing van het verbod op soft- en harddrugs miljarden bespaart. 

De overheid mengt zich graag in de handel met “genotmiddelen“. De “verbruiksbelasting” (het nieuwe woord voor accijns) op tabak en alcohol is bij de meeste mensen wel bekend, maar dat in Nederland ook op vruchten- en groentesap, mineraalwater en limonade 8,3 Eurocent per liter verbruiks-belasting wordt geheven, en dat u daarbovenop nog eens 21% BTW mag betalen, zal voor de meeste mensen ongelooflijk klinken. Overigens, op limonadesiroop mag u nog steeds 33.3 cent per liter “verbruiksbelasting” betalen. Gedragsbeïnvloeding heet dat. Minder Ranja drinken. De vraag duikt op of groentesap verslavend kan werken?

India raakte de Engelsen kwijt doordat de bevolking in opstand kwam tegen de zouttaks. Kan Nederland haar repressieve overheid misschien op eenzelfde wijze kwijtraken? Zullen we zelf ons groentesap persen en zo de overheid droogleggen? We zijn ervan overtuigd dat de verbruiksbelasting op groentesap dan gauw zal worden afgeschaft.

De LP heeft sinds haar oprichting ervoor gepleit om het gebruik, de handel en de teelt van cannabis volkomen vrij te laten. Logisch, want libertairen gaan uit van zelfbestemming. Dat houdt in dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven en je eigen gezondheid. Let wel, de LP houdt hier geen pleidooi voor het gebruik van verdovende middelen. Ons pleidooi is dat iedereen eigenaar is van het eigen leven en niemand zich meester mag maken over het leven van een ander. Voor geen centimeter. Met alle voordelen en risico’s die met (zelf-)eigendom samenhangen.

Ons standpunt is principieel en gaat verder dan alleen maar cannabis. Wij passen ons standpunt ook expliciet toe op XTC. Waarom noemt de LP in haar verkiezingsstandpunt niet ook cocaïne en opiumprodukten? Wel, omdat dat in politiek Nederland (en Europa) waarschijnlijk nog steeds 15 bruggen te ver is. Maar als je werkelijk de overheid uit het spel van criminaliteitsbestrijding met haar torenhoge kosten wilt halen, dan moet je consequent zijn. De werkelijke remedie tegen een te grote overheid is om haar taken aan de bevolking terug te geven. Daar hoort het drugsbeleid ook toe. En als stoned mensen dan straks overlast gaan veroorzaken? Dat kan prima via bestaande samenlevingsregels bestreden worden. 

Verkiezingsstandpunt van de LP

Anno 2021 formuleert de LP haar standpunt over het drugsbeleid alsvolgt:

“De LP stelt kritische vragen bij het Nederlandse drugsbeleid. Wij denken dat de huidige aanpak kan worden vervangen door een beleid dat efficiënter én goedkoper is. 

Contraproductief
In Nederland vergt de bestrijding van drugs zeker de helft van de politiecapaciteit. Dit gaat ten koste van de aanpak van bijvoorbeeld gewelds- en zedendelicten.
Bovendien leidt bestrijding juist tot méér misdaad. Illegaliteit drijft de prijs op, wat het voor criminelen interessanter maakt zich op deze markt te begeven. Dit zorgt voor criminele afrekeningen, vergismoorden en drugsafval. Geheime drugslabs en kwekerijen zorgen voor gevaarlijke situaties in woonwijken. Dit alles maakt het Nederlandse drugsbeleid bijzonder contraproductief.
Dan zijn er nog de astronomische kosten. Het huidige drugsbeleid kost de belastingbetaler jaarlijks 4,5 miljard euro. En dat terwijl een meerderheid van de Nederlanders voor legalisering van softdrugs is.

Van een gedoogbeleid naar een geliberaliseerd drugsbeleid

De LP wil gebruik, verkoop en productie van softdrugs en XTC decriminaliseren. Door productie en handel uit het criminele circuit te halen zorgen wij niet alleen voor veiligheid, het scheelt ook nog eens ontzettend veel geld. 
Bovendien kan de productie zo plaatsvinden in een gecontroleerde omgeving, en kan de burger eerlijker en uitvoeriger worden geïnformeerd over de risico’s van drugsgebruik.
Dit doet de LP door:De verkoop, gebruik en productie van softdrugs en XTC te decriminaliserenProfessionele productie uit de woonwijk en in een gecontroleerde omgeving te brengenPolitie vrij te maken voor gewelds- en zedendelicten”