Foto: Foto Angelo Esslinger – Pixabay
Door red./Edwin Delsing, 14.04.2024
In Nederland bestaat geen verplichting om je te laten vaccineren. Dit geldt ook voor kinderen. Recent echter is een mediacampagne gevoerd die het vaccineren van kinderen verplicht wil stellen. Argumenten die we eerder hoorden tijdens de covid vaccinatiecampagne worden nu gebruikt om vaccinaties tegen kinkhoest en mazelen te propageren en zelfs verplicht te stellen. In hoeverre zijn die argumenten terecht, welke kritiek kunnen we daarop hebben, wat is een verdedigbaar libertarisch standpunt en hoe verweer je je tegen oneigenlijke argumenten?
Case: vaccinatie tegen de mazelen
Op 16 november 2023 publiceerde de WHO een persbericht over het gevaar van een aanstaande mazelenuitbraak omdat vaccinaties in de laatste jaren teruggelopen zouden zijn. Op 1 maart 2024 publiceerde de WHO, in een persbericht gericht op de Asian-Pacific Regio, de these dat een vaccinatiegraad van 95% nodig is om de mazelen in bedwang te houden.
Vanaf februari 2024 verschenen er veel artikelen in nieuwskanalen, die erop gericht waren populaties te motiveren om hun kinderen tegen mazelen te laten vaccineren. Het vaccin beschermt tegelijkertijd tegen mazelen, de bof en rodehond (measles, mumps, rubella, oftewel MMR of in Nederland ook wel BMR) Hier enkele voorbeelden van de nieuwsartikelen:
In de VS:
10 maart: “State’s top doctor: Measles outbreak likely in Michigan because of low vaccination rates”
14 maart: “How worried should people be about the measles, an expert explains”
25 maart: “Is measles making a US comeback? Here’s what you need to know.”
In Canada:
16 maart 2024: “Canada heading toward major measles outbreak”
In Australië:
16 maart 2024: “Measles alert for Sydney’s west after baby diagnosed with illness”
In Nieuw Zeeland:
14 februari 2024: “Health authorities urge overseas travellers to check vaccination status after measles outbreaks”.
In Duitsland:
4 maart 2024: “sind die Masern ausgerottet?“
Je kunt concluderen dat er een campagne is gestart met het doel om de vaccinatiegraad bij jonge kinderen omhoog te krikken. Aan de bron van de campagne staat de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO), maar het is niet transparant waar de financiering van de campagne vandaan komt. Krantenredacties nemen gratis toegeleverd nieuws gemakkelijk over en hun eigenaren zij n maar wat blij met subsidies, waardoor de indruk gewekt wordt dat ze voor het echoën van overheidsbeleid betaald krijgen. Artsen en ouders die moeten hebben aanzien hoe hun patiëntjes en hun eigen kinderen aan de genoemde ziektes stierven komen aan het woord, maar niemand komt aan het woord wiens kind door (zware) bijwerkingen schade geleden heeft. Bijwerkingen worden in de persberichten stelselmatig niet genoemd, terwijl voor het BMR-vaccin in de bijsluiter zelfs het risico op overlijden (bij ernstige immunodeficiëntie) in de lijst van mogelijke bijwerkingen (zie pag. 9 – encefalitis) opgenomen is.
Over de mogelijke bijwerkingen van de mazelenvaccinaties bestaat een heftige controverse, met name over het vermoeden dat deze vaccinaties autisme zouden kunnen veroorzaken. Deze bewering is nooit wetenschappelijk bewezen en het associëren van het mazelenvaccin met autisme wordt beoordeeld als desinformatie. Wie over de controverse meer wil weten kan een recent interview op Rumble door Polly Tommey* met de omstreden antivax-activist Dr. Andrew Wakefield bekijken: “international measles mania”.
Waaraan moet je geloof schenken?
Je moet helemaal niks. Op de website van de Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken vind je een wat genuanceerder verhaal dan wat er vaak via de pers verspreid wordt. Het motto van deze vereniging is:
Vaccineren is een keuze én eigen verantwoordelijkheid.
Tijdens de corona-pandemie werd heftig en deels emotioneel gereageerd op de manier waarop de “over”heid (onwoord) haar beleid autoritair wilde doordrukken. Ook in onze libertaire kringen. Er waren serieuze discussies tussen libertariërs of je het non-agressieprincipe overtreedt wanneer je je niet laat vaccineren, omdat je als ongevaccineerde anderen zou kunnen besmetten en als gevaccineerde niet. Dit bleek niet waar te zijn. Er waren in libertaire kringen ook veel pertinente mRNA-vaccinatietegenstanders: vanwege het experimentele karakter ervan of vanuit de simpele overweging, dat alles wat van de overheid komt kritisch moet worden bekeken. We waren het er gelukkig wel over eens dat de overheid niet mocht dwingen (en ook niet “dringen”. Veel libertariërs voerden aan dat “volksgezondheid” geen overheidstaak mag zijn en dat je altijd baas over je eigen lichaam bent. De koers van de LP was toen: vaccineren is een vrije en individuele keuze, je gezondheid is je eigen verantwoordelijkheid. Ik denk dat die koers de juiste was. Waarom?
Natuurrecht van de integriteit van het lichaam.
Je hebt geen enkele verplichting om de overheid of de “medische consensus” te vertrouwen. Kennis van de menselijke soort geeft daar ook weinig aanleiding toe. Van wie kun je met zekerheid zeggen dat-ie het beste met je voorheeft? Het gezonde wantrouwen tegenover iedereen die zich als autoriteit wil voordoen (zich baas over jou wil maken) komt voort uit generaties van genetische selectie op het gebied van zelfbehoud. De juiste manier om daarmee om te gaan – en zo ruzie en opstand in de samenleving te vermijden – is om de beslissing over het eigen lichaam over te laten aan de eigenaar van dat lichaam. Het natuurrecht op de integriteit van het lichaam komt voort uit dat inzicht. Je bent je eigen autoriteit. Dat is een universeel uitgangspunt waarop ook het libertarisme voortbouwt.
Het gelijk ligt niet automatisch bij de sterkste of de “hogergeplaatste” of de “intelligentste”, ook niet als die zich “democratische meerderheid” noemt. Het gelijk ligt ook niet bij de beweringen van verenigde media en zeker niet bij “de wetenschap”. Eeuwen ervaring met “voortschrijdend inzicht” hebben laten zien dat wetenschap niet meer dan een poging kan zijn om fenomenen te begrijpen.
Ook het geloof in God laat zich niet afschaffen via een democratisch genomen beslissing met resulterende lastercampagnes of met “wetenschappelijke” bewijzen, in een werkelijkheidsvisie die tot de bekende jammerlijke vier dimensies is beperkt, dat “God” niet bestaat.
Van wie zijn kinderen?
Ook kinderen zijn van zichzelf. Maar afhankelijk van het groeiproces zijn ze minder of meer in staat om voor zichzelf op te komen. De vraag komt dan op: wie komt voor hen op, wie zijn er verantwoordelijk voor hen en van wie zijn kinderen? En: kunnen die zelf over hun eigen lichaam beslissen, of mogen anderen dat voor hen doen? En wie dan wel? En wat is de leeftijd wanneer zelfbestemming begint?
Zelfbeschikking begint bijvoorbeeld al bij het weigeren van eten: “ik lust het niet”, en de rode kool wordt uitgespuugd.
Kinderen zijn van hun ouders. Vóór de geboorte zijn ze “eigendom” van de moeder. Los van haar kan het kind niet overleven. De moeder is verantwoordelijk voor het kind in haar buik. Bij de geboorte maakt het kind zich daarvan letterlijk los en behoort het toe aan (de zorg van) beide ouders. In “normale” omstandigheden houden die zielsveel van hun kinderen en zorgen voor hen zo goed de natuur hen daartoe in staat stelt, totdat de kinderen op eigen benen kunnen staan. Zijn de natuurlijke ouders er niet, dan hebben kinderen belangenbehartigers (grootouders, familieleden, opvoeders, voogden). Dat is een erkende praktijk die de meeste mensen respecteren. Geleidelijk aan ontwikkelt het kind een “zelf”. Het non-respect van die (natuurlijke) orde is in het libertarisme al heel snel een overtreding van het non-agressieprincipe.
De verbinding tussen ouders en hun kinderen is meestal veel sterker dan de verbinding van ouders met de autoriteiten in de samenleving. Dat drukt zich dat uit in een uitdrukking als “Fuck de overheid als die met z’n poten aan je kinderen zit.” De weerstand van ouders tegen organisaties die het op hun kinderen hebben gemunt gaat onmetelijk diep. Mensen hebben hun leven over voor hun kinderen. Daarom is de expliciete toestemming van de ouders nodig voor alles wat er met hun kinderen gebeurt. Dat betreft zowel medische ingrepen (o.a. vaccinaties) als onderwijs. Kinderen zijn geen eigendom van de gemeenschap of van de staat. Je mag ze niet indoctrineren, ook niet als ouders hun kinderen afwijkende ideeën bijbrengen.
Pogingen van wie dan ook om toestemming bij andere autoriteiten dan de ouders te leggen kunnen op hevige tegenstand rekenen. Mensen die vaccinatiedwang, nota bene bij kinderen, willen invoeren zijn per definitie gedenatureerd. Ze zijn te beklagen. In relatie tot het covid-mRNA-vaccin is Dr. Geert van den Bossche er duidelijk over, hij noemt het een doodzonde. Dat betekent: het is het ergste wat een mens kan doen. Onrustbarend is vooral dat er meer en meer mensen lijken te zijn die geen principiële bezwaren lijken te hebben om ideeën over vaccinatiedwang te verspreiden, en nu dus ook weer over het mazelenvaccin.
Debunken van argumenten van vaccinatiecampagnes
De campagnes worden aangestuurd door professionele beïnvloeders van de publieke opinie. De allerbeste marketing- PR- en reclamebureaus werken eraan mee. Alle vormen van bewuste en onbewuste beïnvloeding worden gebruikt om het gedrag van mensen naar de smaak van de opdrachtgevers te programmeren. Laten we er enkele bespreken:
“Je doet het voor een ander”
Er wordt ingespeeld op ons altruïsme: die liefde die we voor elkaar zouden moeten hebben. Slechts weinigen willen anderen kwaad doen en het argument suggereert dat als je je (kinderen) niet vaccineert, dat negatief zou kunnen werken op anderen. Vaccineren is echter uitsluitend gericht op de bescherming van het gevaccineerde kind zelf. De enige “bescherming” van anderen ligt daarin, dat er wellicht minder beroep op collectieve voorzieningen voor zieken hoeft te worden gedaan.
“De vaccinatiegraad moet boven de 90% liggen om een ziekte uit te roeien”
De WHO legt de lat zelfs bij 95% … Toch steken “verdwenen” ziektes regelmatig, wellicht zelfs cyclisch, opnieuw de kop op. Het is bekend dat vaccinaties geen 100% bescherming kunnen bieden. Het lijkt logisch dat bij een dalende vaccinatiegraad het risico van epidemieën toeneemt, maar een 100% uitroeiing is een illusie. De enige (menselijke) ziekte die ooit door middel van vaccinatie wereldwijd werd uitgeroeid waren de pokken, die in 1977 door de WHO voor uitgeroeid werden verklaard en de vaccinaties beëindigd. Maar in 2022 doken de apenpokken op, waarvoor het oude pokkenvaccin weer uit de kast moest worden gehaald.
Het promoten van het “samen” bereiken van groepsimmuniteit (herd immunity) door vaccinatie is een typisch collectivistische benadering. Ze legt de verantwoordelijkheid voor het welzijn van het collectief bij het individueel gedrag, en “dus” moeten individuen zich schikken. Dat gaat aan het belang van individuele medische risico’s voorbij. Het individueel belang is dan ondergeschikt aan het collectieve (of “publieke”) belang. Tenminste, aan dat wat de bestuurders van dat collectief als publiek belang definiëren. En daarmee zit je dus weer bij autoritarisme. Je kunt dit argument debunken door er bijvoorbeeld op te wijzen dat In de tijd voordat een vaccin bestond, de (kinder)ziektegolven de zo gewenste groepsimmuniteit veroorzaakten en niet het vaccin.
“Je bent achterlijk als je de wetenschap niet vertrouwt”
Juist het kritisch denken: de antithese stellen tegenover een these en met je eigen verstand proberen te oordelen is een wetenschappelijke benadering. Je bent dus juist niet achterlijk wanneer je nog je twijfels hebt over al die als “wetenschappelijk” gepresenteerde “waarheden”.
Verweer en weerbaarheid
Het is goed om ervan bewust te zijn dat er partijen zijn die de middelen hebben om gedrag te beïnvloeden. Zowel via psychologische programmering als met het opleggen van sancties (overheid). Die partijen zijn machtiger dan ik. Mijn strategie tegen manipulatie zou zijn: weglopen, ontwijken, ontsnappen, mezelf ongrijpbaar maken. Bijvoorbeeld door geen massamedia te consumeren en kringen en media op te zoeken die ook kritisch denken.
Ben je geconfronteerd met (zachte) drang om ergens aan mee te doen, en je weet niet goed wat je ervan moet denken, dan kun je zelf op zoek gaan naar cijfers en data. Mensen die bij overheden en reclamebureaus werken zijn vaak mathematisch laag ontwikkeld. Ze kunnen getallen niet goed in het juiste perspectief plaatsen en hun beweringen blijken dan vaak op drijfzand gefundeerd. Het zelf kunnen interpreteren van kwantitatieve gegevens is een belangrijke vaardigheid die je aan kunt leren. Meten is weten. Ga daarom zelf op zoek naar onderliggend cijfermateriaal en bekwaam je in de methoden van statistische “wetenschap”, zodat je de relevantie van beweringen kunt beoordelen. Denk niet dat je eerst 10 jaar ergens voor gestudeerd moet hebben om een eigen opinie te kunnen vormen. “Studie” is het meest effectief wanneer je in het onderwerp geïnteresseerd bent. Je kunt in een mum van tijd grote expertise opbouwen.
De keuze of vaccinatie zinvol is hangt af van de balans tussen de voor- en nadelen van een zulke medische ingreep. Het gaat om de balans te kunnen beoordelen tussen de schade die de ziekte zou kunnen veroorzaken en de schade die het vaccin eventueel zou kunnen veroorzaken.
In de recente covidpandemie hebben we gezien dat die balans voor grote groepen in de samenleving hoogstwaarschijnlijk uitvalt ten nadele van de nieuwe mRNA vaccinatietechnologie. Met name bij jongere mensen. Het is logisch dat er in de bevolking wantrouwen is gegroeid tegenover campagnes die door overheden worden uitgerold. De huidige campagne voor (gedwongen) vaccinatie tegen mazelen – hoe zinvol de vaccinaties tegen mazelen ook mogen zijn – is de verkeerde weg om kritische mensen ertoe te bewegen het overheidsadvies te volgen
De stemmen die voor een vaccinatieplicht werven, veroorzaken alleen maar hoofdschudden tegen de overheid. Rogier Simons, Johan Legemaate en Corrette Ploem van het Amsterdamse UMC betoogden in een recent artikel in Trouw: “Vaccinatiedwang kan averechts uitpakken”.
Drang en dwang vergroten de afwijzende houding ten opzichte van een autoritaire overheid met haar volksgezondheidsinstituten, die tijdens de covid-pandemie een op zijn zachtst gezegd twijfelachtige en beschamend onwetenschappelijke rol hebben gespeeld. In het libertarisme is drang en dwang een overtreding van het non-agressie principe: niet acceptabel.
*) Polly Tommey is producente van de documentaires Vaxxed: From Cover-Up to Catastrophe (2016), Vaxxed II: The People’s Truth (2019) en The Pathological Optimist (2017)
Aanbevolen:
Artikel van het RIVM: “Bescherming tegen mazelen in de gezondheidszorg”
Link naar het Rijksvaccinatieprogramma kinderen
