Door Edwin Delsing (Red)
De meeste lezers van dit stuk leven in het land waar sociaal-democratische, christen-democratische, liberaal-democratische en 66-democratische partijen sinds tientallen jaren werken aan het perfectioneren van de sociaal-liberale-christelijke democratie. In juist dat land, het Beste van Alle Denkbare, schuwen de democratisch gekozenen, letterlijk “de elite”, direct-democratische inspraak. En vanuit hun standpunt bekeken hebben ze gelijk: de Grondwet voorziet niet in direct-democratische besluitvorming. De mensen, die via verkiezingen de staatsmacht in handen krijgen, mogen die vier jaar houden en zich als regenten over het volk opstellen. Zíj bepalen – samen met de koning – de “volkswil”.
Om deze machtspositie ook moreel te rechtvaardigen tooien de elites zich graag met menslievende motieven, met uitingen van eruditie, en met hogere doelstellingen. Zodoende lijken ze hun besluiten op het idealisme van een filosofie te funderen.
Parlementaire democratie moest aan koningen verkocht worden
De indirecte (parlementaire) democratie is een systeem dat in Nederland in de 19e eeuw aan de koning verkocht moest worden. Het resultaat was toentertijd misschien het best haalbare. Er zaten genoeg sluipweggetjes in om de invloed van het oude feodale systeem enigszins te behouden: benoemingen van burgemeesters door de Kroon, commissarissen van de Koning, de Raad van State en de macht van de koning om het parlement te ontbinden en wetten al of niet te ondertekenen. Er bestaan genoeg spilfuncties die aan adellijken en andere verdienstelijken kunnen worden uitbesteed. En elke ambtenaar en volksvertegenwoordiger zweert braaf trouw aan het Koninkrijk en de Grondwet.
De schatkist is gecentraliseerd. De financiering van het regeren is in dit systeem hoofdzaak; U betaalt, “het kabinet” geeft uit. In de eerste plaats aan de financiering van de executieve, wetgevende en rechtsprekende staatsmachten. Het overige wordt herverdeeld aan de clientèle. Datzelfde kabinet vindt dat het daartoe gemachtigd is door U, ten eerste als in Nederland residerend persoon of als residerend onderdaan en dan ook nog eens als kiezer.
Die “machtiging” is eigenlijk een schaamschort, maar het werkt omdat verzet desnoods met grof geweld zou worden kapotgemaakt. Overdreven? Nee hoor: probeer maar eens minder belasting te betalen omdat je het niet eens bent met de uitgavenpolitiek. Het systeem is verre van vrijwillig en het is ook niet democratisch.
Beslissen door het “het volk”?
Uitkomsten van recente referenda – experimenten met directe democratie – werden door de volksvertegenwoordigers van de meerderheidspartijen niet gehonoreerd.
Bij de drie eerste nationale referenda over de Europese Grondwet, het Oekraïneverdrag en de Sleepwet “besliste” het volk er anders over dan de regering, en “dus” werd de “raadgeving” van het volk terzijde gelegd en vervolgens het recht op referendum afgeschaft.
Lokale referenda zijn nog wel mogelijk. Zo organiseerde de lokale partij van LP-lijsttrekker Tom van Lamoen in Amersfoort op 22 november 2023 een gemeentelijk referendum waarbij de inwoners zich konden uiten over de plannen van de gemeente om overal in Amersfoort betaald parkeren in te voeren. 74,6% bleek tegen de plannen te zijn. Vervolgens legde de gemeenteraad de uitkomst naast zich neer en keurde de plannen toch goed. Wat doet dit met het “Demokratieverständnis” van de Amersfoorters?
Demonstratie op 26 januari 2024 in Amersfoort
Dit is een flagrante schoffering van 74% van de stemmers. Mensen pikken dit niet meer van de regenten die menen dat ze voor het “hogere doel” hun naasten steeds verder kunnen uitpersen. Deze schijnheilige Amersfoortse bestuurders van slechts schijnbaar-democratische partijen verdienen niks anders dan overgoten met pek en veren naar Rottumeroog verbannen te worden. Komende vrijdag, 26 januari, om 16:00 uur organiseert Amersfoort voor Vrijheid daarom voor het gemeentehuis van Amersfoort een demonstratie tegen het besluit van de gemeenteraad. De oproep is ook voor mensen die vrijwillig solidair zijn met de Amersfoortse bevolking!
Draagvlakonderzoek AZC Dokkum
Een ander illustratief geval. De gemeenteraad van Noardeast-Fryslân (o.a. Dokkum) besloot een “draagvlakonderzoek” te doen naar de komst van een AZC in de gemeente. Het onderzoek, dat als enquête werd gepresenteerd en niet als referendum, toonde dat maar liefst 60% van de 14’000 respondenten (38,9% van de bevolking) tegen de komst van een AZC was.
Maarten Pennewaard, hoofdredacteur van de Leeuwarder Courant, schreef op 13 januari een beduidend commentaar:
“De conclusie moet daarom zijn: in Dokkum en omstreken voelen mensen zich in 2024 vrij om hun onverdraagzaamheid en zelfs racistische gevoelens publiekelijk te etaleren … (…) Maar wat moet je daar nu mee als gemeentebestuur? Ook voor lokale politici geldt dat regeren vooruitzien is en dat soms impopulaire maatregelen genomen moeten worden. Omdat die in het grote plaatje wél nodig zijn. Of om dat ze laten zien dat Nederland nog steeds een tolerant land is dat plaats biedt aan vluchtelingen voor oorlog en geweld, zoals elk beschaafd land betaamt. (…) Goed bestuur vereist moed en een zekere mate van onafhankelijk denken. Wat zou de uitkomst zijn geweest als de gemeente haar inwoners had gevraagd of belastingen verhoogd moesten worden of niet? Of er meer of minder belastinggeld aan cultuur uitgegeven moet worden? Of dat het inzamelen van huisvuil duurder mag worden om afvalstromen beter te kunnen sorteren? Geen raad die het in zijn hoofd zal halen, want de kans is groot dat de gemeente onbestuurbaar zal worden. “
Pennewaard is maar net hoofdredacteur geworden. Hij haalt ook “het grote plaatje” erbij: de “hogere doelstelling”, het alibi van influencers en society shapers. Boven de lokale belangen van je buurlui uitstijgen en ze tegelijkertijd minachtend uitmaken voor onverdraagzaam en racisten. Hoe verdraagzaam is dat? Veel “bestuurders” willen de hele wereld redden, maar jou niet. Ze zullen niet naar jouw mening luisteren als die in hun ideologische weg staat.
Vervolgens komt de oerangst tevoorschijn: de existentiële vrees dat mensen vrijwillig geen belastingen meer zouden betalen. Ik werd er warm van. Je kunt bijna niet beter weergeven waar de echte reden voor de minachting voor het volk zit. In dat wereldbeeld zijn mensen een stelletje asociale egoïsten. Zoals de waard is …
Op 19 januari kopte de Leeuwarder Courant: “Draagvlak of niet, Dokkum koerst af op een azc.” QED.
Kansen voor het Libertarisme
“Vertrouwen terugwinnen” is het motto van het huidige WEF-congres in Davos. Het is een poging om een dood paard weer te doen opstaan. Het vertrouwen in regeringen, in “democratische” besluitvorming is verloren gegaan. Voor de democratie waarmee onze voorouders zich ontworstelden aan hun heersers is de bloeitijd afgelopen: ze is onverkoopbaar geworden. We zien dat in de parlementaire democratie leden van de regering niet naar de volksvertegenwoordigers luisteren en moties van het parlement – met meerderheid van stemmen aangenomen – niet willen uitvoeren. Absurd en tegelijk legt het de bedrieglijke aard van het systeem bloot.
Ook directe democratie met haar referenda lijkt in Nederland een gepasseerd station. Te bizar voor woorden is de flagrante kloof tussen wat “het volk” wil en wat bestuurders doen. Nu de bestuurderselite de referendumsballonnetjes telkens doorprikt zijn de rapen aan het garen. Het wordt tijd de bestuurlijke ongehoorzaamheid aan te gaan pakken en zulke bestuurders naar huis te sturen, voordat er weer een rampjaar komt. Kan dat wel? Jazeker! Mag dat wel? Jazeker! Noem het echter bij de juiste naam: bestuurlijke ongehoorzaamheid. Het heft in eigen handen nemen is geen burgerlijke ongehoorzaamheid, wie is er eigenlijk de baas in een democratie?
Libertarische ideeën breken door. Zelfbestemming en non-agressie worden trendy. Uiteindelijk krijgt de samenleving zonder dwang toch de overhand. Weg met de eigengereide bestuurders. Weg met de ongehoorzame vertegenwoordigers. Jullie zijn niet meer gewenst. Omdat menselijke samenlevingen zich emanciperen. Leve de vrijheid, verdomme!
