“End hunger, achieve food security and improved nutrition and promote sustainable agriculture”
Bij het thema “honger” denken we niet direct aan veiligheid van levensmiddelen, verbetering van voedingswaarde en duurzame landbouw maar aan zwarte kinderen met hongeroedeem als gevolg van catastrofale droogte, oorlogen en fiscale kleptocratie. Het wil nog niet tot ons doordringen dat de bliksemafleider van overheden, de “door mensen gemaakte klimaatverandering” dit op haar geweten zou hebben. Het zal nog vele gelikte voorlichtingscampagnes vergen om dat idee erin te stampen.
Uw redacteur heeft namelijk nog “zilverpapier” voor de slachtoffertjes van de Biafra-oorlog verzameld. Bij rokers zat dat in de sigarettenpakjes, dus ging je bij hen vragen. Toen kreeg de klimaatverandering nog niet de schuld. Het lag eigenlijk aan het feit dat de regio Biafra zich wilde afscheiden van Nigeria, en dit wekte de afkeur van de Nigerianen op. Precies zoals de mismoedigheid van EU-potentaten werd opgewekt door de BREXIT: de honger zou hen wel doen terugkomen, die verrekte Engelsen. Overigens, een weetje: de buren van de Biafranen, de Engelstalige “West-Cameroons”, wil zich van het Franstalige Kameroen onafhankelijk verklaren als “Ambazonië”. Geen geintje. Hun schaduwregering zit in Biafra. Natuurlijk hebben libertairen hier sympathie voor.
Als je hieraan terugdenkt dan klinkt de “zero hunger”-campagne van GlobalGoals sarcastisch. Alsof overheden hier oplossingen zouden kunnen bieden. Sinds de verspreiding van de beelden van hongerige Biafraanse kinderen weten we: honger is overheidsgemaakt. Maar dat mag je in een club van nationale staten, de Verenigde Naties, of een Public-Private Partnership-club als het WEF niet hardop zeggen. Niemand zal daar met een beschuldigende vinger naar regeringschefs wijzen die het vertikken om hun politieke natte dromen op te geven in het belang van “hun” mensen. De communistische ideeën van Stalin veroorzaakte de grote hongersnood in Oekraïne in de twintiger jaren, de HOLODOMOR, het woord klinkt als Voldemort (met dank aan mevrouw Rowling). We zouden moeten geloven dat ze goede bedoelingen hebben, en daarbij weten we dat juist de toppen van organisaties bevolkt worden door psychopaten. De verschrikkelijke hongersnoden tijdens de Japanse bezetting van China en tijdens het bewind van Mao Zedong werden door ideologieën veroorzaakt. En nu zien we dat Oekraïens graan – dat overigens in de EU vaak de kwaliteit van veevoer wodt toebedeeld omdat het te weinig proteinen zou bevatten – wat moeilijker en wat schaarser naar de landen van bestemming (Algeriije, Egypte, etc.) kan komen, veroorzaakt door alweer een oorlog en door de onwil van partijen om tot een praktische oplossing van politieke conflicten te komen.
Honger wordt veroorzaakt door foute beslissingen.
Mensen hebben van nature de middelen gekregen om zelf en in vrijwillige samenwerking in hun levensonderhoud te voorzien. Mensen die anderen dwingen om voor hen in hun levensonderhoud te voorzien noemen we parasieten. We hebben irrigatie, voorraadvorming en manieren om bederf van voedsel te voorkomen bedacht. Ongediertebestrijding en oogstbescherming zijn de resultaten van ons verstand, onze creativiteit en onze scheppingskracht. Het is “de mensheid” gelukt om risico’s van slecht weer, van droogte, bederf en natuurlijke concurrentie zodanig te verkleinen dat er voedsel in overvloed beschikbaar is dat we kunnen transporteren en in voorraad kunnen houden. De koelkast en de diepvriezer … Waar honger nu nog een probleem is, is het vaak door foute politiek veroorzaakt.
De grootste oorzaak van honger is – historisch gezien – gedwongen collectivisering. Regeringen die het op allerlei manieren hun burgers onmogelijk maken om voor zichzelf te zorgen, zijn de grote boosdoeners. Je kunt het ook in wat industriëlere termen zeggen: regeringen die het ondernemers onmogelijk maken om te produceren zijn de grote boosdoeners. De Holodomor in Oekraïne en de grote hongersnood in communistisch China zijn onweerlegbare bewijzen voor deze stelling.
Verbod op moestuinen
Of het nu gaat om de “uitkoop” van boeren of om het verbieden van moestuinen: in Nederland wordt op dit moment de fundering gelegd voor een volgende Holodomor. De Nederlandse regering wordt in het recente nieuws beschuldigd van een “War against humanity“:
https://www.youtube.com/watch?v=Tq34MyenrmE&ab_channel=SkyNewsAustralia
Op kleinere schaal zien we precies dezelfde richting: in november 2021 verscheen het bericht, dat de gemeente Midden-Delfland het mensen verbood om samen een grote moestuin te exploiteren.
https://wos.nl/nieuws/artikel/tuinder-moet-stoppen-met-moestuin-voor-120-mensen-anders-riskeren-we-een-boete
De smoes: “Het bestemmingsplan” stond het niet toe …
Zulke verboden zijn agressief. Het verbieden van zelfvoorziening is een misdaad tegen de menselijkheid.
Zulke politiek is dus ook totaal in strijd met GlobalGoal 2 “Zero Hunger” …
De Great Reset, naar een nieuwe Holodomor?
Aan de hand van het “voorbeeldige” gedrag van de regering van Sri Lanka inzake de reductie van CO2-uitstoot en haar “voorbeeldige” natuurbeheer met een verbod op kunstmest en de daaropvolgende misoogsten en volksopstand, legt het Cato-Instituut de relatie met de sturende functie van het World Economic Forum en de Sustainable Development Goals. Sri Lanka scoorde zeer hoog op de ESG-schaal van de VN (ESG staat voor Environmental, Social and Governance). Helaas met desastreuze gevolgen voor de bevolking. Foute maatregelen op nationale schaal werpen een hele landsbevolking terug in armoede. Zou je dit op wereldschaal herhalen dan heb je een wereldwijd probleem. Er is dus veel te zeggen voor kleinschaligheid van “bestuurs”-eenheden: kleinschalige fouten hebben kleinschalige gevolgen. Lokale praktijken met goede gevolgen zullen daarentegen graag en snel overslaan op grotere gebieden. Op die manier kun je verbetering op wereldschaal veiliger en effectiever bereiken.
Bron: https://www.humanprogress.org/sri-lanka-is-a-wake-up-call-for-eco-utopians/
“Malthusian environmentalism”
Toch kun je ook het WEF en de SDG’s niet de hele verantwoordelijkheid voor de te verwachten intensivering van het hongerprobleem in de wereld in de schoenen schuiven. Er is nog een achterliggend narratief dat aandacht verdient: de utopische milieufilosofie. De eco-utopische politiek van links-groen lijkt op het eerste gezicht aantrekkelijk voor grote groepen mensen die van de industriële samenleving vervreemd geraakt zijn. Zij zijn ervan overtuigd geraakt dat de schuld van honger en oorlogen ligt bij de groeiende aantallen mensen die de wereld bevolken: bij de “overbevolking”. Dat idee leidt regelrecht tot wat “Malthusian environmentalism” genoemd wordt: het actief en passief reduceren van de wereldbevolking. De groene milieubeweging wordt daarom – terecht of onterecht – ervan beschuldigd anti-humaan te zijn. In plaats van de bewerkers van de Tuin van Eden zouden zij de mensheid vooral zien als een sprinkhanenplaag die de wereld aan het kaalvreten is. Ze gaan in hun streven zover om zichzelf en anderen te willen verbieden zichzelf te reproduceren. Dat roept dan weer reacties op van meer optimistische karakters. Uiteindelijk krijg je discussies met beschuldigingen over en weer.
Van het Libertarisme mag je denken en doen wat je zelf juist vindt, voor zover je anderen datzelfde niet belemmert. Bij schaarste aan ruimte en grondstoffen moet je er – daar waar je elkaar treft – samen uitkomen. Daaraan kun je tolerantie en intolerantie van filosofieën meten.
Bronnen:
https://www.humanprogress.org/against-environmental-anti-humanism/
https://www.youtube.com/watch?v=tF5spyudTYA&ab_channel=JordanBPeterson
Terug naar “Sustainable Development Goal 2”
SDG 2 heeft net als SDG 1 van alles in zich. Het is een doel (“goal)” met 8 subdoelen (“targets”). Wat zit er eigenlijk aan substantieels in de subdoelen? We bekijken de geconcretiseerde subdoelen nader om je te wapenen met argumenten tegen de aanhangers van grootschalig (globaal) overheidsingrijpen geven we op elk van deze subdoelen commentaar vanuit libertair perspectief, en we sluiten af met een mogelijk libertair alternatief. De originele teksten (in het Engels) kun je hier vinden: https://www.globalgoals.org/goals/2-zero-hunger/
2.1 UNIVERSAL ACCESS TO SAFE AND NUTRITIOUS FOOD
“Maak, tot 2030, een eind aan honger en verzeker de toegang tot toereikend veilig en voedzaam voedsel voor alle mensen, in het bijzonder arme mensen, mensen in kwetsbare situaties en kinderen”
Commentaar:
Er is weinig op dit subdoel aan te merken. De vraag blijft natuurlijk wie daar dan voor zou moeten zorgen. Dit subdoel lijkt op een Unique Selling Proposition van ondernemingen als Nestlé en Unilever met supply chain slogans als “wherever, whenever, whatever” of de kwaliteitsslogan “good food, good life“. Over zulke slogans is goed nagedacht. Ze proberen in een notedop de argumenten te leveren waarom deze ondernemingen “goed” zijn en hun producten de voorkeur verdienen. En natuurlijk verkopen ze geen margarine in landen waar ze overhoop geschoten worden.
2.2 END ALL FORMS OF MALNUTRITION
“Tot 2030, beëindig alle vormen van ondervoeding, en bereik, tot 2025, internationaal overeengekomen doelen met betrekking tot groeiachterstand en ondergewicht bij kinderen onder de 5 jaar, en kom tegemoet aan de voedingsbehoeften van opgroeiende meisjes, zwangere en zogende vrouwen en ouderen.”
Commentaar:
Niks op aan te merken. Zorg voor goede voeding voor zwangere vrouwen, babies, kinderen etc. is eenieders verantwoordelijkheid. Niemand zou dit aan een overheid moeten willen overlaten.
2.3 DOUBLE THE PRODUCTIVITY AND INCOMES OF SMALL-SCALE FOOD PRODUCERS
“Verdubbel tegen 2030 de productiviteit van landbouw en het inkomen van kleinschalige voedselproducenten, met name van vrouwen, inheemse volkeren, boerenfamilies, veehouders en vissers, onder meer door veilige en gelijke toegang tot land, door (toegang tot) andere productiviteitsverhogende bronnen, kennis, financiële diensten, markten en kansen voor toegevoegde waarde en niet-agrarische werkgelegenheid.”
Commentaar:
Fijn. Dat zullen de genoemde categoriën zelf moeten doen. Naar onze mening: laat mensen vrij en ze zullen productief zijn. Waarom zou iedereen gelijke toegang zou moeten krijgen tot land? Hier slaat de VN de plank behoorlijk mis. Is het niet veel beter dat degenen die het productiefst met hulpbronnen omgaan vanzelf voorrang genereren? Daarentegen, als mensen anderen willen reguleren en controleren, dan zal de productiviteit dalen.
2.4 SUSTAINABLE FOOD PRODUCTION AND RESILIENT AGRICULTURAL PRACTICES
Zorg tot 2030 voor duurzame voedselproductiesystemen en voer veerkrachtige landbouwpraktijken in die de productiviteit en de productie verhogen, die helpen ecosystemen in stand te houden, die het aanpassingsvermogen aan klimaatverandering, extreme weersomstandigheden, droogte, overstromingen en andere rampen versterken en die geleidelijk de land- en bodemkwaliteit verbeteren”.
Commentaar:
Dit is een rationeel doel dat niet van bovenaf opgelegd hoeft te worden. Het is exact wat boeren dagelijks doen om hun bedrijf te laten bloeien. Overheden mogen daarvoor geen hindernissen opwerpen.
2.5 MAINTAIN THE GENETIC DIVERSITY IN FOOD PRODUCTION
“Houd tot 2020 de genetische diversiteit van zaden, gekweekte planten en gefokte en gedomesticeerde dieren en verwante wilde soorten in stand, onder meer met goed beheerde en gediversifieerde zaad- en plantenbanken op nationaal, regionaal en internationaal niveau, en garandeer de toegang tot een eerlijke en billijke verdeling van de voordelen die voortvloeien uit het gebruik van genetische bronnen en bijbehorende traditionele kennis, zoals internationaal overeengekomen.”
Commentaar:
Het probleem van deze doelstelling zal misschien zitten in de laatste bijzin: “zoals internationaal overeengekomen“. Degenen die met zaadgoed en vee omgaan: tuinders, boeren, veehouders zijn absoluut niet betrokken bij “internationale overeenkomsten“. Het zijn traktaten van bureaucraten. Diezelfde overeenkomsten kunnen echter wel hun mogelijkheden en creativiteit inperken.
Dit subdoel is geformuleerd voor 2020. Het maakt nieuwsgierig: hoeveel van dat doel is er inmiddels bereikt? We lezen bij de FAO:
“It is estimated that at the end of 2021, 5.8 million accessions of plant genetic resources for food and agriculture were conserved under medium- or long-term conditions in 846 gene banks in 115 countries and 17 regional and international research centres.”
Bron: https://www.fao.org/sustainable-development-goals/indicators/251a/en/
Helaas bestaat er (ook) in de EU een lijst van “toegelaten” gewassen, welke de gewenste “biodiversiteit” eerder tegenwerkt dan bevordert. Organisaties die zich bezighouden met de promotie van biodiversiteit verliezen hun idealen licht in de bureaucratisch-certificerende hoek. Ze houden zich bijvoorbeeld bezig met het verkrijgen van “ontheffingen” van de EU-lijst van toegelaten gewassen voor het gebruik van “gangbaar” (traditioneel, ongemodificeerd) uitgangsmateriaal (zie bijvoorbeeld Bionext). Achter die beperkende lijst van gewassen steken vaak de grote zaadgoedproducenten. en handelaars. Het kan dan zomaar voorkomen dat de tomatensoort die je zelf hebt gekweekt en niet hebt aangemeld “illegaal” verklaard worden en je ze moet vernietigen.
2.6 INVEST IN RURAL INFRASTRUCTURE, AGRICULTURAL RESEARCH, TECHNOLOGY AND GENE BANKS
“Verhoog de investeringen, onder meer door versterkte internationale samenwerking, in infrastructuur voor het platteland, landbouwonderzoek en voorlichtingsdiensten, technologie-ontwikkeling en genenbanken voor planten en vee om de landbouwproductiecapaciteit in ontwikkelingslanden, met name de minst ontwikkelde landen, te verhogen.”
Commentaar:
Bedoeld is de ontwikkeling van de infrastructuur die de agrarische sector efficiënter maakt. Vaak onttrekken centraal geheven belastingen middelen aan provincies, die slechts ten dele terugvloeien. Het is veel productiever wanneer geld en middelen in de regio blijven en niet worden herverdeeld door (centrale) overheden. Libertariërs zijn over het algemeen voorstanders van schaalverkleining en tegenstanders van onvrijwillige bijdragen, zoals belastingen.
2.7 PREVENT AGRICULTURAL TRADE RESTRICTIONS, MARKET DISTORTIONS AND EXPORT SUBSIDIES
“Corrigeer en voorkom handelsbeperkingen en -verstoringen op de globale landbouwmarkten, onder meer door de gelijktijdige afschaffing van alle vormen van landbouwexportsubsidies en alle exportmaatregelen met een gelijkwaardig effect, in overeenstemming met het mandaat van de Doha-ontwikkelingsronde.”
Commentaar:
Het Libertarisme kent geen negatieve en geen positieve discriminatie. Geen subsidies en geen handelsbeperkimngen. Een libertaire maatschappij heeft geen Doha-rondes nodig om fair trade te bewerkstelligen. Er hoeft niet dus ook niet over “correcties” gesproken te worden wanneer er geen handelsbeperkingen zouden zijn.
2.8 ENSURE STABLE FOOD COMMODITY MARKETS AND TIMELY ACCESS TO INFORMATION
“Neem maatregelen om een goede werking van mondiale voedselmarkten en hun derivaten te waarborgen en garandeer tijdige toegang tot marktinformatie, ook over voedselreserves die het vergemakkelijken om extreme volatiliteit van voedselprijzen te helpen beperken.”
Commentaar:
De handel in “food commodities” moet vrij van ingrepen van derden blijven. Het zijn juist deze markten die faire prijzen bewerken op de wereldvoedselmarkt en voorraadvorming, te weten reserves, stimuleren. Het zijn de handelaren, de traders, die het meeste belang hebben bij eerlijke inschattingen van te verwachten oogsten. Zou je dit aan overheden overlaten dan krijg je oneerlijk, gekleurd, politiek ingevuld en onbetrouwbaar cijfermateriaal. Het gaat er dus niet om, om overheidsmaatregelen te nemen, maar om overheidsmaatregelen juist af te schaffen.
Libertair Perspectief
Al deze subdoelen spreken vooral nationale staten met hun regeringen aan. De denkfout is dat zij overheidshandelen willen inspireren, terwijl wij van mening zijn dat overheden zich moeten beperken tot het waarborgen van een gelijk speelveld op de vrije markt. De werkelijk vrije markt zorgt ervoor dat mensen welvaart kunnen creëren, productiviteit kunnen verbeteren en allen volgens het eigen gezond verstand hun land kunnen bewerken om een goede oogst te hebben. Het Libertarisme gaat ervan uit dat de optelsom van individuele belangen het algemeen belang dient, zonder dat er economische politieagenten voor nodig zijn om beperkingen in te voeren. De geschiedenis van de voedselindustrie geeft ons gelijk:
Het waren industriële pioniers als Henri Nestlé, die in de 19e eeuw methoden ontwikkelden voor de conservering van voedsel en daarmee bijvoorbeeld ondervoede babies het leven redden. Er was toendertijd geen wet die bepaalde dat je melk niet zomaar, zonder overheidstoezicht, mocht drogen.
De ontwikkeling van hygiënische verpakkingsmiddelen heeft de eigenaren van Tetrapak rijk gemaakt. Hebben ze dat niet verdiend? Intussen drinken de inwoners van Tashkent melk van koeien uit de bergen bij Namangan, 500 km verderop. Dankzij Tetrapak, een privé-onderneming is de melk transporteerbaar geworden.
Overheden met hun door politieke utopiën en collectivistische waanideeën aangestuurde actoren zijn maar al te vaak een rem op gezonde economische ontwikkeling. Bureaucratie veroorzaakt productiviteitsverlies. Bij de meeste SDG’s zijn de doelen en subdoelen nastrevenswaardig maar de methoden van de VN veronderstellen een collectivistische aanpak met een sterke rol voor staatsbemoeienis. Dat zal in de praktijk desastreus uitpakken. Beter is een libertarische aanpak: laat de markt vrij, reduceer beperkende mechanismes zodat eerlijke concurrentie mogelijk is.
Nu dan. Een libertair SDG 2 zou bijvoorbeeld kunnen luiden:
Good Food, Good Life!
Waarom? Libertarisme heeft haar focus op wat je kan maken, niet op wat je moet bestrijden. Het gaat niet om “geen honger”, het gaat om goed en lekker eten dat je met je familie en vrienden kunt delen. In de kern scheiden onze wegen van het socialisme op de vraag of je van (klassen)strijd leeft of van vriendschap. Bronvermelding.
Het (grafisch) materiaal over de SDG’s is afkomstig van de website globalgoals.org. De site is eigendom van Project Everyone, een “UK, not-for-profit (sic!) company, working in partnership with the UN to create and promote the Global Goals campaign“. Hun “Asset License” stipuleert, dat het campagnemateriaal valt onder de Creative Commons licentie “Attribution-ShareAlike 3.0 Unported (CC BY-SA 3.0)“. Deze licentie vereist de bronvermelding.
