Door red./ED.  

Beste lezer. Het schrijven van de serie artikelen over de Sustainable Development Goals begint zo langzaam zijn destructieve werking te tonen. Ik word ziek van de steeds terugkerende mantra’s van de collectivistische ideologie, van de opzettelijke verheerlijking van de overheid en van de megalomane pretenties van de “wereldleiders. Ik zou liever schrijven over puur libertarische onderwerpen als ondernemerschap, authenticiteit, zelfstandigheid, soevereiniteit, eigendom, over een productief leven, in plaats van al die papieren tijgers van de Vereniging Van Overheden te moeten becommentariëren. Beste lezer, ik weet het, ik heb het mezelf aangedaan, vrijwillig, en moet doorzetten tot en met SDG-nummer 17.

Dat ik dit artikel begin met iets van Ayn Rand is dus uit puur zelfbehoud. Wanneer je net als Napoleon elke dag wat arsenicum inneemt omdat je hoopt daarmee jezelf tegen de gifdood te beschermen, zal ergens halverwege een tegengif, een antidote, geen kwaad kunnen. En Ayn Rand heeft zeer goed tegengif bereid. Ken je haar werk nog niet, dan raad ik je aan om met “Anthem” te beginnen. Het verhaal is zo’n belangrijke klassieker, dat je het onder andere bij project Gutenberg gratis kunt downloaden.

SDG 10

SDG 10 heeft als titel: “Reduce inequality within and among countries.” Daarom maar gelijk Equality 7-2521 erbijhalen. Hij is de hoofdpersoon in Anthem, die in een wereld leeft waarin het woord “ik” is afgeschaft en vervangen door “wij”.

“Our name is Equality 7-2521, as it is written on the iron bracelet which all men wear on their left wrists with their names upon it. We are twenty-one years old. We are six feet tall, and this is a burden, for there are not many men who are six feet tall”.

De VN onthult zich met dit doel als neo-Marxistische organisatie. Het socialistische gedachtegoed spat ervan af. Zo vertellen de subdoelen nummer 10.3 en 10.4:

10.3 Ensure equal opportunity and reduce inequalities of outcome, including by eliminating discriminatory laws, policies and practices and promoting appropriate legislation, policies and action in this regard.

10.4 Adopt policies, especially fiscal, wage and social protection policies, and progressively achieve greater equality.

Gemeenschappelijke doelen kun je niet met drang en dwang bereiken, want dan zijn ze niet gemeenschappelijk meer. Wat de VN hier neerzet is een model voor grootschalige afpersing ten behoeve van “particular interests”: van belangengroepen. Naar onze mening zal de natuur van de mens, ook bij “gelijke kansen”, ongelijke uitkomsten veroorzaken, en dat vinden we goed zo. Want die uitkomsten hangen af van (individuele) keuzes, en daarin willen we vrij zijn. Leve ons vermogen om te kunnen denken en te onderscheiden wat goed is voor ons en wat niet.

“Gelijkheid” staat op gespannen voet met “vrijheid”, volgens velen zijn beide begrippen absoluut niet verenigbaar. In “Freiheit oder Gleichheit” haalde Erik von Kuehnelt-Leddihn verschillende 19e eeuwse intellectuelen aan, zoals Alexis de Tocqueville, Juan Donoso Cortés of Franz Grillparzer, die toen al hadden gewaarschuwd voor een door gelijkheids- en vooruitgangswaan veroorzaakte moderne tirannie, Verder onderwerpt hij ook de democratische idee – d.w.z. de idee van een meerderheidsregel op basis van gelijkheid voor iedereen – aan grondige kritiek.

De overheid is een machtige vijand van de vrije wil geworden. Haar actoren blijken niet terug te schrikken voor het gebruik van geweld.

Hoe kun je je daartegen beschermen? Vermijd de overheid waar je maar kunt. Kom niet terecht in haar sociale sleepnetten. Zorg dat je haar “bescherming” niet nodig hebt, want ze zal je uitpersen totdat je geen waarde meer voor haar hebt en tot gelijkgemaakte ontvanger van haar genadebrood wordt.

Maak onderscheid in met wie je omgaat. Werk slechts samen met mensen waarvoor je waardering hebt en waarmee je samen beter af bent dan elk alleen. Wees productief maar laat je verdienste niet afpakken. Voor praktische omzetting kun je op de Agora terecht.