SDG 14 – leven in het water; een libertair perspectief

“Behoud en maak duurzaam gebruik van de oceanen, de zeeën en de maritieme hulpbronnen.”

Libertair Perspectief wil je in dit artikel over SDG 14 meenemen naar de maritieme wereld. Als een van de laatste grote vrijplaatsen op deze wereld zijn de extraterritoriale wateren een omgeving waar je als rechtgeaard Libertariër even helemaal vrij kunt ademhalen, zonder dat je door een of andere overheid gesanctioneerd hoeft te zijn. Werkelijk? Ziehier de pogingen van de Administratoren van de wereld om zich ook nog meester te maken van de allerlaatste plekken op deze planeet. En natuurlijk zetten we ons libertaire perspectief op de actualiteit van wat hier allemaal gebeurt.

Mr. Li Yanqing is Secretary General of China Shipbuilding Industry Association. Hij is ook “chairperson” van de Technische Commissie 8 van de ISO, “Ships and marine technology”. Hij is ook lid van het hoogste regeringsorgaan van de Volksrepubliek China. TC8 heeft een tiental Subcommittees (SC). SC2 gaat over “marine environment protection”, de milieubescherming van de zee. Dat Subcommitte heeft dan weer een zevental actieve werkgroepen, de “Working Groups”. WG3, “environmental response”, gaat over de vervuiling van de oceanen, zoals de plasticsoep. En laat nu juist “China” veruit de grootste plasticvervuiler zijn (volgens https://www.duurzaammbo.nl/waterverontreiniging/plastics-in-water).

Wie de beelden van de plasticsoep, en van de effecten op zeedieren die het opeten gezien heeft, zal het er gauw mee eens zijn dat niemand de oceanen op die manier moet gaan vervuilen. Maar eigenlijk is het onbegrijpelijk: is afvalplastic dan geen waardevolle grondstof? Kunnen we de calorische waarde ervan niet benutten? En ja, er zijn technologieën in ontwikkeling om de plasticsoep op te ruimen. En het is te hopen dat ze gauw rendabel zijn en niet gehinderd worden door “regelgeving”.

Sustainable Development Goal 14 heeft een tiental “targets”, waarop op het eerste gezicht weinig af te dingen is: vervuiling terugdringen, overbevissing tegengaan, duurzame viskweek, bescherming van ecosystemen. Maar natuurlijk zou het niet de VN zijn als er niet tegelijk wordt gepleit voor de verdere uitbouw van het Zeerecht, de reductie van CO₂ in de atmosfeer, omdat meer CO₂ zou leiden tot “acidificatie” van de oceanen waardoor schaaldieren geen schelpjes, geen reefs en geen slakkehuisjes meer zouden kunnen maken. Een cijfermatige onderbouwing van deze stelling hebben we nog niet kunnen ontdekken.

Faunalytics – maritieme doemdenkers

SDG 14 is voer voor maritieme doemdenkers en maritieme dierenbeschermings-activisten. Zo kwamen we bij “Faunalytics” in plaats van “vissen” de term “Fish Slaughter” tegen: het “afslachten van vissen”. Door de stoute mens natuurlijk. Faunalytics.org is een verzamelplaats voor extreme veganisten en sociaal-psychologen. Voor het geval dat je geen idee hebt wat een sociaal-psycholoog is: “His (Greg Sparkman) research is focused on understanding social change, including the causes and consequences of norms shifting over time on behavior and policy attitudes. He completed his PhD at Stanford University in social psychology, where he investigated how people are influenced by witnessing social change (dynamic norms) and how this can be incorporated into interventions in social, environmental, and political domains, including how to reduce meat consumption. “ De persoon in kwestie heeft de status van “research advisor and collaborator” van Faunalytics.

Faunalytics wordt in verband gebracht met “effective altruism”, een term die wereldwijd bekend werd na de ondergang van zijn cryptocurrency-beurs FTX van Sam Bankman-Fried. Het “Centre for Effective Altruism” is een van de sponsoren van het werk van Faunalytics.

Dit soort organisaties zijn erop uit om invloed uit te oefenen op nationale en supranationale organisaties, zoals de VN en de EU. Het terugdringen van de visserij als bron van wereldvoedsel ligt helemaal in hun lijn. Het is goed om het bewustzijn te scherpen dat er vanuit zulke organisaties ook geradicaliseerde elementen van het soort Volkert van der Graaf kunnen ontstaan.

Camera’s op vissersschepen

Zoals bij alle SDG’s, worden er “target indicators” ontwikkeld waarmee je kunt meten hoe landen vooruitgang boeken in het halen van de subdoelen. Een van die indicatoren is: “Progress by countries in the degree of implementation of international instruments aiming to combat illegal, unreported and unregulated fishing.”

Vanwege deze indicator is de Europese Unie van plan om vissersschepen groter dan 18m te verplichten om camera’s op te hangen. De Nederlandse visserijsector is hier woedend over: ‘Vol met je bakkes in beeld, zelfs de grootste criminelen durven ze dit niet aan te doen. Maar een visserman…’.

Dit soort volstrekt onacceptabele “maatregelen” komen uit de koker van mensen, die geen moeite hebben met het controleren en beheersen van hun medemens.

Versterking van handhaving van het zeerecht

Het laatste subdoel van SDG 14 betreft “implement and enforce international sea law”. Het fundamentele probleem is, of er iemand politie zou moeten gaan spelen in een in beginsel vrije ruimte. Die vrije ruimte op zee, het begrip “Mare liberum”, werd in 1602 geformuleerd door Hugo de Groot vanuit het vrijhandelsprincipe. Het laatste subdoel van SDG 14 doet vermoeden, dat de VN korte metten wil gaan maken met die vrijheid. Ter illustratie:

“De huidige waarde van de economische activiteit op zee wordt geschat op 3 tot 6 biljoen dollar. Op dit moment verloopt 90 procent van al het transport via oceanen en zeeën. Zonder zorgvuldig beheer van deze essentiële mondiale hulpbron, is er geen duurzame toekomst mogelijk.”

Uit de website van de NEN, de Stichting Koninklijk Nederlands Normalisatie Instituut.

Het gaat om het woordje “beheer”. Welke “heer”? “Heersen” over de zee? Wat wordt hier als nastrevenswaardig neergezet?

Libertair perspectief op SDG 14

Het “beheer” van de wereldzeeën is alweer een geliefde speelbal van de vereniging die zich “Verenigde Naties” noemt. Als “natie van libertariërs”, en uiteraard niet lid van die Vereniging want uitermate “non-gouvernementeel”, bevinden we ons aan de kant van de krachten die voor vrijhandel en vrije doorvaart pleiten. We zouden graag zien dat de volle zee een wetsvrije, niet een rechtsvrije ruimte blijft, waar zelfbestemming ook zelfbescherming inhoudt. Eenieder die op het water, of onder water vaart, doet dit op eigen risico. Bescherming tegen bijvoorbeeld piraten kan eenieder vrijelijk inhuren.  Niemand kan op zee het meevoeren van verdedigingswapens verbieden.

Het maken van offshore-contracten is een geaccepteerde manier om nationale belastingen te vermijden. Dit moet, kan, en zal gelukkig ook zo blijven.

Het “beheer van hupbronnen” kan uitsluitend op basis van vrijwilligheid bestaan. Het Libertarisme ziet geen rol voor een door “naties” georganiseerde, van gestolen belastinggeld gefinancierde zeepolitie. Het afdwingen van (camera) toezicht keuren we af. Europese vissersschepen, die controlecamera’s mee moeten voeren kunnen deze buiten de territoriale wateren uitzetten.

En tenslotte: overbevissing heeft een natuurlijke grens. Libertariërs zullen anderen niet hinderen om vis te vangen, te kweken en op te eten.