De Libertaire Partij Nederland, politieke tak van de libertaire levensovertuiging, gaat meedoen aan de komende Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2023. Daarmee is de LP zowat de enige partij die zich actief inzet voor het de-politiseren van de samenleving. Ze kan daarmee ook steun aantrekken van mensen die “de politiek” moe zijn. Die er niks mee te maken willen hebben. Uit Libje’s woordenschat: de polizieken en de polizatten.

Bij elk maatschappelijk probleem hebben er mensen staan te roepen en te dringen dat de overheid voor een oplossing moet zorgen. Het probleem wordt aan de overheid “gedelegeerd”. We hebben één enkele organisatie voor alles en nog wat. Voor elk publiek belang staat dezelfde speler klaar, een monopolist, die bestuurders onderhoudt in een maatschappelijke waterkop van hogere en lagere overheden, semioverheden, gesubsidieerde “instellingen”: stichtingen, verenigingen en ngo’s. Met één centrale directie: het Kabinet, dat alles beslist over de uitvoering wat het parlement, de wetgever, beslist. Of het nu de militaire organisatie betreft, zorg voor zieken, het opvoeden van kinderen of het (laten) bouwen van infrastructuur. Van de recirculatie van 50% van het BNP lopen de controletouwtjes uiteindelijk samen bij enkele leiders van de coalitiepartijen. En die hebben de (welvaarts-)staat tot onhoudbare proporties uitgebouwd.

De erfenis van tweehonderd jaren monopoliestaat met democratisch sausje is een dure bestuurlijke waterkop. Krakeelpartijen beheersen het “wetgevende” politieke toneel. De partijen van het kabinet heffen hun schilden tegen de pijlen die de “oppositie” erop afschiet. En allemaal, zonder uitzondering, hebben ze een politieke agenda met een collectivistische invulling.

Die waterkop van bestuurders kost geld, en dat wordt op alle mogelijke manieren bijeengeschraapt. Dat voel je wanneer je een tot onderdaan gemaakte bent. Je bent met een overdaad van maatschappelijke plichten beladen werkpaard. Individuele zelfbeschikking is in Nederland geslonken tot de persoonlijke keuze van een televisiekanaal. En dat schuurt bij een hoop mensen, ofschoon ze niet goed onder woorden kunnen brengen waaraan dat ligt. Zo zeer zijn ze geprogrammeerd tot “burgerschap”, waardoor ze de plichten als vanzelfsprekend aanvaarden omdat “de overheid” daarvoor enkele “grondwettelijke” vrijheden teruggeeft. “Bij rechten horen ook plichten” is een van de meest achterbakse doctrines van het vrijheid berovende paternalisme. Wat is er toch met Libertariërs, dat deze indoctrinatie bij hen niet werkt?

De Young Global Leaders hebben nu eventjes – althans in Nederland, de aftocht geblazen. Hun partijen, de VVD, D66, het CDA en de CU – en alles wat er omheen fladderde – blijken partijen zonder eigen visie, zonder waarde en zonder waarden te zijn.

Een volgend kabinet komt eraan. Of je stem op 22 november verschil maakt? Nieuwe poppen in het oude systeem? Dit artikel beoogt mensen te mobiliseren die de libertarische visie steunen om te gaan stemmen. In die visie past de beïnvloeding van de politieke arena met ons libertaire gedachtengoed.

Counter-Politics is opbouwen

Libertaire politiek is eigenlijk een “contradictio in terminis”: die twee woorden staan in tegenspraak tot elkaar. De opgave van de politieke tak van het Libertarisme is het de-politiseren (ont-politiseren) van de samenleving. Het terugdringen van de politieke macht en de invloed van de overheid, ten faveure van de zelfbestemming van individuen. Counter Politics bedrijven betekent: het stap voor stap zoveel mogelijk domeinen buiten het bereik van de overheid plaatsen en veel meer aan zelfredzaamheid en zelforganisatie over te laten. Dat kan alleen maar lukken wanneer er concurrerende alternatieven voor de diensten van het overheidsmonopolie bestaan.

De opgave van de niet-politieke tak van het libertarisme: het agorisme, is het bouwen aan alternatieven, waarop voordien de staat een monopolie had. Het gaat minder om het afbreken van de staat als wel om het breken van haar monopoliegrip op de samenleving. Minder gebruik van diensten van de monopolist betekent ook minder bijdrage in de kosten van een vaak veel te dure dienstverlening. Om dat door te zetten is het goed om met gelijkgestemden samen te werken. En die vind je ook bij de LP.

In onze tijd zijn er verschillende bewegingen opgebloeid die beogen gedecentraliseerde alternatieven op te bouwen: de coöperaties van Society 4.0, het ondernemersnetwerk van Keuzevrijbijmij, de parallelle samenleving van Forumland, de regionale autonomiebeweging Frij Fryslân, de alternatieve (ongesubsidieerde) media, etc. Met uitzondering van FvD’s Forumland zijn ze niet gelieerd aan een politieke partij. Elk initiatief heeft ten doel aan deelnemers een alternatief te bieden waaraan de huidige overheid niet deelneemt. Je vindt er een sterke wil om aan de (huidige) overheid te ontsnappen. Ook daar bloeien libertaire opvattingen.

Leiderschap in de LP

Het hebben van “leiders” veronderstelt “volgers”. Om het met Libje te zeggen: regelgevers vind je bij regelnemers. De typische aanhanger van het Libertarisme is geen “regelnemer”. Hij/Zij/Het leidt zichzelf wel. Er is geen leiderschaps- of dienaarschapscultus bij de LP. De LP kent wel het begrip “delegeren”. Een gedelegeerde is de overbrenger van een boodschap. Het libertarisme is erbij gebaat wanneer mensen hun libertaire licht niet onder de korenmaat zetten. Doe en zeg alsjeblieft hardop waar je goed in bent en waarvoor je gemotiveerd bent. Mensen, die in groter verband voor een libertaire de-politisering van de samenleving kunnen pleiten zijn hartstikke welkom om op de kieslijst van de LP te komen staan. De deadline om je aan te melden als kandidaat is 28 juli om 23:59.

De Tweede Kamer biedt een platform op nationaal niveau om onze levensovertuiging over te brengen, en dat is de reden waarom de stem van de Libertaire Partij daar terecht moet komen.

Noot:

Het begrip “Counter Politics” werd eerder – in een extreem-linkse, marxistische context – uitgewerkt door Stephen D’Arcy, een hoogleraar aan de Huron University in Ontario, Canada. De analyse van D’Arcy is niet oninteressant.