Door red./ED.  

Beste lezer. Het schrijven van de serie artikelen over de Sustainable Development Goals begint zo langzaam zijn destructieve werking te tonen. Ik word ziek van de steeds terugkerende mantra’s van de collectivistische ideologie, van de opzettelijke verheerlijking van de overheid en van de megalomane pretenties van de “wereldleiders. Ik zou liever schrijven over puur libertarische onderwerpen als ondernemerschap, authenticiteit, zelfstandigheid, soevereiniteit, eigendom, over een productief leven, in plaats van al die papieren tijgers van de Vereniging Van Overheden te moeten becommentariëren. Beste lezer, ik weet het, ik heb het mezelf aangedaan, vrijwillig, en moet doorzetten tot en met SDG-nummer 17.

Dat ik dit artikel begin met iets van Ayn Rand is dus uit puur zelfbehoud. Wanneer je net als Napoleon elke dag wat arsenicum inneemt omdat je hoopt daarmee jezelf tegen de gifdood te beschermen, zal ergens halverwege een tegengif, een antidote, geen kwaad kunnen. En Ayn Rand heeft zeer goed tegengif bereid. Ken je haar werk nog niet, dan raad ik je aan om met “Anthem” te beginnen. Het verhaal is zo’n belangrijke klassieker, dat je het onder andere bij project Gutenberg gratis kunt downloaden.

SDG 10
SDG 10 heeft als titel: “Reduce inequality within and among countries.” Daarom maar gelijk Equality 7-2521 erbijhalen. Hij is de hoofdpersoon in Anthem, die in een wereld leeft waarin het woord “ik” is afgeschaft en vervangen door “wij”.

“Our name is Equality 7-2521, as it is written on the iron bracelet which all men wear on their left wrists with their names upon it. We are twenty-one years old. We are six feet tall, and this is a burden, for there are not many men who are six feet tall”.

De VN onthult zich met dit doel als neo-Marxistische organisatie. Het socialistische gedachtegoed spat ervan af. Zo vertellen de subdoelen nummer 10.3 en 10.4:

10.3 Ensure equal opportunity and reduce inequalities of outcome, including by eliminating discriminatory laws, policies and practices and promoting appropriate legislation, policies and action in this regard.

10.4 Adopt policies, especially fiscal, wage and social protection policies, and progressively achieve greater equality.

De communistische drek zit hem in “reduce inequalities of outcome”. De door de overheid afgedwongen “gelijkheid van resultaat” is tegennatuurlijk en ou via het geweldsmonopolie van de overheid bereikt moeten worden.

SDG 10 gaat – natuurlijk – om belasting.

In een recent artikel van het World Economic Forum over het “Biscay model taxation” vinden we de volgende zinsnedes, die getuigen van hun geloofsijver om de natte droom van de VN waar te maken. Je kunt schrikken van de vastberadenheid waarmee ze dit met behulp van geweld erdoor willen drukken:

“Regional and national tax authorities are uniquely positioned to both require disclosures and to provide financial incentives and disincentives. They have at their disposal a powerful set of both carrots and sticks to encourage participation. There are numerous examples of tax incentive programmes that corporations can opt into, such as green R&D incentives.”

De mensen die zoiets durven te formuleren vinden het heel gewoon om over de combinatie van wortel en zweep te praten alsof ze hun werkpaarden besturen. Wanneer je je realiseert dat ze het over jou en mij hebben, dan weet je dat ze niet van onze soort zijn. Dat zijn geen mensen, dat zijn monsters. Hier leggen ze nog even uit waarom ze het doen:

“Tax systems are a powerful tool to help finance advancement of the SDGs by mobilizing resources, redistributing wealth, and promoting sustainable consumption and production patterns.”

“Others have connected disincentives and “sin taxes” to the SDGs; for example, taxing tobacco may be understood as SDG-aligned. And, accordingly, there is an opportunity to look across a tax system and assess the extent to which both tax incentives and disincentives are SDG-aligned. This raises questions such as: Are income taxes progressive (SDG1)? What can be changed to reduce inequalities (SDG10)?”
 
Het staat er allemaal echt. Dit komt uit de wereld van de oppassers. Van de paardenmenners. Van de slavenhouders. Het is verschrikkelijk. Het is giftig. Het is dodelijk.
 
Libertair Perspectief
Gemeenschappelijke doelen kun je niet met drang en dwang bereiken, want dan zijn ze niet gemeenschappelijk meer. Wat de VN hier neerzet is een model voor grootschalige afpersing ten behoeve van “particular interests”: van belangengroepen. Naar onze mening zal de natuur van de mens, ook bij “gelijke kansen”, ongelijke uitkomsten veroorzaken, en dat vinden we goed zo. Want die uitkomsten hangen af van (individuele) keuzes, en daarin willen we vrij zijn. Leve ons vermogen om te kunnen denken en te onderscheiden wat goed is voor ons en wat niet.

“Gelijkheid” staat op gespannen voet met “vrijheid”, volgens velen zijn beide begrippen absoluut niet verenigbaar. In “Freiheit oder Gleichheit” haalde Erik von Kuehnelt-Leddihn verschillende 19e eeuwse intellectuelen aan, zoals Alexis de Tocqueville, Juan Donoso Cortés of Franz Grillparzer, die toen al hadden gewaarschuwd voor een door gelijkheids- en vooruitgangswaan veroorzaakte moderne tirannie, Verder onderwerpt hij ook de democratische idee – d.w.z. de idee van een meerderheidsregel op basis van gelijkheid voor iedereen – aan grondige kritiek.

De overheid is een machtige vijand van de vrije wil geworden. Haar actoren blijken niet terug te schrikken voor het gebruik van geweld.

Hoe kun je je daartegen beschermen? Vermijd de overheid waar je maar kunt. Kom niet terecht in haar sociale sleepnetten. Zorg dat je haar “bescherming” niet nodig hebt, want ze zal je uitpersen totdat je geen waarde meer voor haar hebt en tot gelijkgemaakte ontvanger van haar genadebrood wordt.

Maak onderscheid in met wie je omgaat. Werk slechts samen met mensen waarvoor je waardering hebt en waarmee je samen beter af bent dan elk alleen. Wees productief maar laat je verdienste niet afpakken. Voor praktische omzetting kun je op de Agora terecht.