De natuur: velen komen er tot rust. Wandelen door bos en hei in Drenthe, kanovaren in de Weerribben-Wieden of lopen over de knuppelbruggetjes in De Groote Peel. Begroeiing en open water zijn bijna eerste levensbehoeften. Een gezonde omgeving roept tenslotte op tot bezinning.
Op de Waddenzee na is er in Nederland geen natuur. Vrijwel alles is met menselijk handelen omgevormd tot cultuurlandschap. Maakbare natuur, zoals van hogerhand opgelegde Natura 2000-gebieden, is een utopie. Voormalige productiebossen zijn tot Nationaal Park verheven. De natuurlijke ontwikkeling van heidevelden richting bosgrond wordt met absurd veel geld gestuit. Grondeigenaren hebben alle ruimte om op eigen kosten de soortenrijkdom te vergroten. Subsidies zijn uit den boze.
Turfgronden
Voormalige turfgronden worden met intensief beheer in stand gehouden. De oorspronkelijke veengebieden mogen daar niet terugkeren, een landschap vol littekens blijft over. Natuur is inactief eigendom, er is onderlinge samenhang met het milieu. Komen planten en dieren in het buitenland wel veel voor, dan worden ze hier toch beschermd. Natuurbeheer in overheidshanden is schadelijk voor landbouw en de rest van de economie.
Privaat initiatief is prima voor flora en fauna: denk aan Natuurmonumenten en vroeger de Nederlandsche Heidemaatschappij. Het is geen excuus voor afvaldumping, het is een teken aan de wand dat de overheid zo lang zoveel uitstoot en afvaldumping in de natuur heeft goedgekeurd.
Zinkviooltje
Ter afsluiting, het zinkviooltje. Een zeldzaam plantje dat hogere zinkconcentraties in de bodem nodig heeft om te overleven en dat voorkomt op mijnafvalhopen. Chemische verontreiniging werkt hier voortbestaan van een soort in de hand. Ingrepen in de natuur en chemisch afval brengen soms uiterst zeldzame planten voort. Verder is stikstof goed voor de groei van bramen en brandnetels.
nbaar maken en terugdringen
