Op 15 maart zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten. We leven in het tijdperk van steeds grotere bestuurlijke eenheden. Gemeenten worden samengevoegd. Nationale bevoegdheden worden overgeheveld naar de EU en de WHO. Waarom zijn er eigenlijk nog provincies? Is het geen tijd om deze bestuurslaag te elimineren? Gewoon eens verfrissende bestuurlijke daadkracht tonen?
Of is deze centralisatietendens juist de oorzaak van de kloof tussen burger en politiek. Een Haagse kaasstolp die door een Brusselse kaasstolp wordt vervangen? Waarbij de burger afhaakt?
De maakbaarheid van de samenleving wordt complexer naarmate men meer bevoegdheden naar een hoger organisatieniveau verlegt. Hiermee neemt de homogeniteit af. De bestuurlijke oplossing voor een plattelandsgebied kan heel anders zijn dan die voor een grote stad. Wat in Portugal werkt kan juist in Nederland problemen geven. Door bevoegdheden naar de EU en de nationale overheid over te hevelen neemt de complexiteit toe en is er geen ruimte meer voor specifieke oplossingen. Er komen oplossingen die voor niemand werken. Ondoelmatige en niet doeltreffende politieke compromissen waar niemand blij van wordt.
De Libertaire Partij wil de bestuurlijke piramide omkeren. Burgers moeten zoveel mogelijk zelf doen en waar mogelijk kunnen ze zaken naar de overheid delegeren. Alleen dan komen er effectieve maatregelen die met de lokale omstandigheden rekening houden. Complexiteitsreductie is noodzaak. En dat bereik je met kleine eenheden.
Via het gemeente- en provinciefonds heeft de rijksoverheid invloed op de budgetten van de provincies en gemeenten. De LP wenst financieel zelfstandige gemeenten en provincies. Zo zou de fiscus de loon- en inkomstenbelasting op basis van de BRP (Basisregistratie Personen) kunnen doorstorten naar de gemeenten.
De huidige centralisatietendens dient omgebogen te worden. Vanuit de EU bevoegdheden terugbrengen naar nationale overheden. En bevoegdheden van nationaal niveau zoveel mogelijk naar de provincie over te hevelen. Waarbij de provincies in Den Haag overeenstemming proberen te bereiken over zaken die de provincies graag gecoördineerd zien. De provincie benoemt de leden van de Tweede Kamer. Dit kan via een (soort van) kiesmannenstelsel waarbij de kiesmannen ervoor zorgen dat de afgevaardigden zoveel mogelijk een reflectie zijn van de politieke verhoudingen in de betreffende provincie. De rol van de Eerste Kamer staat ter discussie.
De LP daagt eenieder uit mee te denken aan daadwerkelijke bestuurlijke vernieuwing. De politiek dreigt steeds meer vast te lopen. De LP gelooft niet in grootschalige technocratische oplossingen. Dat is immers een synoniem voor het begrip centrale planning. De complexiteit en omvang van de overheid reduceren impliceert de burger zoveel mogelijk over zijn eigen leven te laten beslissen. En waar een overheid nodig wordt geacht, deze zo klein en laag mogelijk vorm te geven.
