Er gebeurt in deze weken op het politieke en maatschappelijk toneel enorm veel, dat effect heeft op onze libertaire waarden. Doordat een meerderheid van politieke partijen met de Spoedwet instemde heeft de regering totalitaire bevoegdheden gekregen. En wat dat betekent voor de samenleving in  Nederland begint nu duidelijk te worden. De basis voor de spoedwet was de vrees dat het Corona virus een killer virus zou zijn, een zgn. Categorie A virus. Dit bleek echter al gauw een onhoudbare aanname. De spoedwet bestaat echter nog steeds en de behandeling in de Tweede en Eerste Kamer over de categorisering is nog steeds niet afgerond en door de Eerste Kamer nog niet behandeld.

Intussen is er geen medische reden meer om deze Spoedwet nog in stand te houden. Voor zover je in Nederland al van een democratie kunt spreken zou die onmiddellijk weer hersteld kunnen worden. Dat gebeurt echter niet. Waarom? En waarom moeten de individuele keuzevrijheid en de vrijheid van vereniging beperkt gehouden worden, ditmaal met behulp van een zogenaamd Corona-ToegangsBewijs? We kunnen misschien ervan uitgaan dat de regering zich genoodzaakt voelt een agenda uit te voeren, “omdat dat in Europees verband zo is afgesproken“. Oppositie ertegen betekent dan oppositie tegen de EU. Maar ook daarin schiet het narratief tekort: Denemarken, ook EU-lid, voert het Coronapaspoort niet in, terwijl in Litouwen het paspoort zelfs nodig is om in winkelcentra en grote supermarkten naar binnen te mogen. Er worden mensen (al of niet op staande voet) ontslagen, die aan het circus niet willen of kunnen meedoen. Dat komt dichtbij de “Cancel Culture“: het uitschakelen van (politieke) tegenstanders met “Berufsverbote“. Waar leidt deze discriminatie toe? Dat uiteindelijk een deel van de bevolking de “illegaliteit” ingaat? Gaan minderheden ont- en onderduiken? Het laat ondergetekende denken aan de spannende verhalen over overvallen op bon-administratiekantoren door “de illegaliteit” zo’n zeventig jaar geleden door knokploegen van de LO (Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers, 1942 – 1945). Omdat onderduikers ook moesten eten.

Het spook, dat deze regering heeft opgeroepen, komt wel erg dichtbij. Heb je je wel eens afgevraagd hoe je je te weer kunt stellen? Jouw individuele vrijheid blijkt weerloos tegen de mening van “de meerderheid” (jawel, tussen aanhalingstekens), want je weet niet hoe je tegen hun machtig apparaat kunt weren, dat nu kwistig groenvinkjes uitdeelt aan degenen die gehoorzaam de regels opvolgen. Rechtszaak na rechtszaak wordt verloren door de strijders voor individuele vrijheid, omdat het “breed maatschappelijk belang” voor veel rechters kennelijk een hogere waarde vertegenwoordigt. dan grondrechten van individuen en minderheden. En dat breed maatschappelijk belang, “the greater good“, wordt via publieke communicatie overgebracht. Communicatie, die vroeger onverhuld propaganda zou zijn genoemd en waarvoor door de overheid specialisten in gedragsbeïnvloeding worden ingehuurd. Eermaals “deugdelijke” politieke partijen worden nu innerlijk verscheurd, omdat er vertegenwoordigers zitten die zeggen vanuit hun eigen, individuele, overwegingen te willen handelen. Het lijkt allemaal zinloos geworden. “Alles van waarde is weerloos“, schreef Lucebert erover. Misschien wilde Lucebert zeggen, dat je alles van waarde moet kunnen beschermen.  

Er is nu een klimaat ontstaan waarin mensen ervan overtuigd raken dat je die bescherming maar beter niet aan de overheid moet overlaten. En daar staan we dan. Naakt. Want we hebben geloofd dat (hoge!) scholing, rechtvaardige belastingen, collectieve gezondheidszorg en collectieve ordehandhaving ons beschermen tegen ignorantie, tegen armoede, tegen ziektes en tegen chaos. Maar onze eigen aardappelen verbouwen, dat kunnen we niet meer. Geld, conditie en middelen om onszelf effectief te beschermen hebben we niet meer. Alles is aan de “publieke” diensten overgelaten. Leren om zelf vermogen te verwerven, om onszelf uit de armoede te verheffen en rijk te worden, om onze eigen gezondheid te beschermen en om de chaos uit ons leven te verdrijven is verdacht. 

Net zoals het bestaan van slechte hygiëne gemakkelijk pest- cholera- en tyfusepidemieën tot gevolg kunnen hebben, is onze manier van leven ervoor verantwoordelijk dat we te weinig buiten in de frisse lucht komen, dat we lichamelijk verpappen en kwetsbaar zijn voor besmettelijke ziekten. En waarom?
Bijvoorbeeld ons excessief gebruik van slecht geventileerde massavervoermiddelen en de verpeste lucht die de meer gefortuneerde pendelaars op de autowegen inademen. 
Bijvoorbeeld de grootschaligheid waarmee mensen naar kantoor drommen om (te lange) vergaderingen bij te kunnen wonen.
Bijvoorbeeld: we eten (houdbaar gemaakt) “convenience food”, omdat we geen tijd en energie hebben om verse waar op de markt in te kopen en we niet meer weten welke kruiden het lekkerst smaken.
Fair enough: dat allemaal is op zichzelf niet direkt te relateren aan de huidige gezondheidscrisis, maar toch, het is misschien een goede aanleiding om hier eens over na te denken.
De gezondheidsles van de Coronapandemie is misschien ook dat te veel mensen lijden onder een verzwakt immuunsysteem. Het wordt inmiddels ook duidelijk dat veel mensen een tekort aan mineralen zoals zink en magnesium hebben en aan Vitamine-D deficiëntie lijden en daardoor extra kwetsbaar zijn. En deze tekorten zijn direkt toe te wijzen aan ons collectieve levenspatroon: te weinig zon, te weinig verse groenten van de volle grond. 
En waar de LP vooral op wijst: we leren ervan dat er veel en veel teveel aan de overheid is uitbesteed van wat iedereen veel beter zelf in eigen handen kan houden.

Democratisch besloten? En dus is het goed en mag het?

Op Vrijspreker verscheen op 28 september het bovengenoemd artikel van “Overnight” (pseudonym). Het gaat in op het onlangs gehouden referendum in Berlijn, dat met een 54% (volks)meerderheid aangenomen besluit, onteigening van grote vastgoedbedrijven mogelijk maakt en concludeert dat schending van het eigendomsprincipe geen oplossing biedt voor tekorten op de woningmarkt.
(red.) Dit referendum legt de achilleshiel van de democratie bloot: de macht van meerderheden om over het lot van minderheden te besluiten, oftewel het recht van de sterkste, de wet van de jungle. Zonder een sterke bescherming van grondrechten van minderheden en van het individu is democratie een dodelijk systeem. Wordt vervolgd.
 

Vrijsprekerartikel: de Coronacheck-app is onzinnig

Op Vrijspreker verscheen op 21 september het bovengenoemd artikel van LP-lid Leonardo Pisano. Het artikel breekt een lans voor het beëindigen van de tweespalt in de samenleving, die door het overheidsnarratief omtrent het “coronapaspoort” wordt veroorzaakt. Hij analyseert haarfijn waar de redeneringen van de voorstanders, van degenen die zich “onbehaaglijk” voelen wanneer ze ongevaccineerden ontmoeten, onlogisch zijn.